Het klinkt wellicht erger dan het is en ik heb lang getwijfeld of ik hier wel over wilde schrijven… Maar hier is het dan. In de hoop dat het meerdere vrouwen (of misschien zelfs mannen) kan helpen.
Ik heb een verkeerd (negatief) zelfbeeld.
Toen ik ergens tussen de 14 en 18 jaar oud was en met mijn 1m80 rond de 65 kilo woog, ging ik iedere dag (jawel, IEDERE dag) naar de sportschool. Ik stepte (toen een ding, ik weet niet of het nog bestaat?) en sprong (allerlei soorten aerobics). Ik rende en trok aan gewichten. Ohw. En uiteraard ging ik de 5 kilometer naar de sportschool op de fiets en weer terug. Nog niet elektrisch, toentertijd… Het beeld is waarschijnlijk duidelijk: slank en fit. Mijn vetpercentage was perfect, al kan ik me de waardes niet meer herinneren, de sportschooldame was altijd meer dan tevreden.
Als ik in de spiegel keek, en iedereen die weleens een sportschool van binnen heeft gezien weet dat dit onvermijdelijk is, dan
zag ik een rond hupsend dikkerdje. Iedereen vroeg zich echter af wat ik in vredesnaam dagelijks in de sportschool deed “Want dat heb jij toch helemaal niet nodig?”. Maar ik ging vrolijk door. Als ik foto’s van mezelf zie uit die tijd, denk ik “Wow! Wat een lijntje!”. Maar toen? Nee hoor. Ik was écht niet slank.
Gelukkig heeft dit nooit geleid tot eetstoornissen als anorexia of boulimia. Wellicht omdat het toen nog niet “zo’n ding” was? Geen idee. In ieder geval had ik daar geen last van.
Mijn ouders waren (en zijn) allebei slanke mensen. En ik was dik. Dacht ik toen. Uiteraard zou ik nu wel zo dik willen zijn als dat ik toen dacht dat ik was. Ook was ik toen al bezig met diëeten: Sport-dieet (veel pasta en vlees……), brood-dieet (je verzint het niet……), weight-watchers en rond mijn 21e, toen ik mijn dramatische dieptepunt van 75 kilo (ik was nog steeds 1m80, dus helemaal nog niets schrikbarend ernstigs aan de hand) bereikte, zelfs Modifast.
En jaar, na jaar, na jaar, bleef er, ondanks al mijn moeite, dieet na dieet, kilo na kilo aankomen.
Vreemd genoeg? In mijn hoofd werd ik niet dikker. Klinkt dit bizar? Dat is het ook wel een beetje. Want wat is het geval? In mijn hoofd ben ik altijd 30 tot 40 kilo zwaarder dan dat de weegschaal daadwerkelijk laat zien. Dit is zowel op foto’s, als in het echt. Ik kan je op straat steevaste vrouwen aanwijzen, die volgens mij hetzelfde gewicht hebben en er hetzelfde uitzien als ik. Gegarandeerd dat je me ongelovig aankijkt als je ziet dat ik vrouwen aanwijs die minstens 30 kilo zwaarder zijn. Maar als je me aankijkt zie je dat ik bloedserieus ben.
Ik werd met het jaar ongelukkiger, zoals je wellicht zult begrijpen. Op mijn zwaarst woog ik rond de 115 kilo (oh ironie, precies 40 kilo zwaarder dan toen ik 65 kilo woog…). Dat is nu ruim 4 jaar geleden. Gelukkig kwam ik, na meer dan 30 jaar van alles geprobeerd te hebben, het keto-dieet tegen en heb ik nu de fantastische mijlpaal van 80 kilo bereikt. Nog niet mijn einddoel, want het is nog nét geen gezond gewicht. Dus ik keto / koolhydraatarm / vast (ik wissel alles zo’n beetje af…) gewoon vrolijk door omdat nu de weegschaal gemiddeld gezien nog steeds omlaag gaat én ik mezelf fitter en gezonder voel dan ik in jáááááren geweest ben, maar dat wordt een ander artikel.
En voor degene die zich zorgen maakt over mijn verkeerde zelfbeeld? Vooral niet doen hoor! Ik wéét van mezelf dat het zo is. Ik zie ook wel dat ik weer in de wandelbroek pas (EU 14) die tot een aantal jaar geleden nog maar net over mijn knieën ging. En dat ik gewoon een leuke maat topjes aankan (T4 hier in Frankrijk) in plaats van altijd naar de grootste (T6) te moeten grijpen in de boetieks en dan maar hopen of ik erin zou kunnen.
En die foto uit 2008 waar ik zo slank op lijk? Die kleren kan ik ook gewoon weer aan. De reden dat ik mijn gewicht nog wat verder terug wil brengen is omdat ik naar een gezond gewicht wil, zodat alle deeltjes uit mijn hersenen weten “het is goed zo, ook al zie je het zelf niet zo”.
De voorbeelden in dit artikel komen van de My Body Gallery website en zijn om duidelijk te maken wat ik bedoel.
En misschien, heel misschien, kom ik ooit nog eens zo ver dat ik in mijn volle lengte op een foto wil. Want dat is al héél erg lang geleden! Deze foto van mij is uit 2008… Helaas weet ik mijn gewicht niet meer, maar ik denk dat het toen rond de 78 kilo was. En daar ben ik dus weer bijna terug! Happy!
Leave a Reply