Man, man, man zijn we niet al lang bezig of zo lijkt het toch.

Vandaag is het een dag vol met stress gevuld, we moeten naar de bank voor te vragen of we een lening zouden krijgen voor een huis te kopen en dan nog naar een huis voor te bezoeken.

Eerst dan maar goed ontbijten met een paar heerlijke Amerikaanse pannenkoekjes en een goede koffie.

Dan naar de bank waar we te horen kregen dat een lening aan gaan op dit moment niet ging mogelijk is, aangezien we geen eigen middelen hadden.

Dan maar naar huis en beseffen dat het gisteren de dag was dat mijn opa een jaar gestorven was.

Ik had het dan ook enorm moeilijk gehad de laatste paar dagen en kon er niet echt de vinger op leggen hoe dat kwam.

Raar hoe je onderbewustzijn soms weet waar jij niet op let.

Ik begon dan ook te merken dat mijn depressie om de hoek terug zijn kop was aan het opsteken.

Door in een constante staat van stress te verkeren voor de voorbije dagen en dan nog eens ziek te zijn, was ik weer een spiraal naar beneden aan het gaan.

Zoals mijn man tegen mij zij je hebt nu al de perfecte voeding voor je lichaam probeer nu nog de perfecte balans te behouden voor je mentale welzijn.

Ik merk ook wel dat als ik te veel op mijn bord neem in één keer ik er onderuit ga maar ik ben nog altijd opgevoed met de mentaliteit dat je niet zaagt maar gewoon moet doorbijten en dan komt alles wel goed.

Spijtig genoeg kan ik die manier van denken nog altijd niet van me afzetten waardoor mijn man nog altijd soms als psycholoog moet optreden om mij meer tot rust te laten komen.

Uiteindelijk komt dit wel goed maar soms kan dit even duren tot ik weer mezelf ben en dan niet mijn man mee trek ik mijn vortex van negatieve gedachten.

Met keto kan ik dit al beter managen, maar het neemt nog altijd nu en dan de bovenhand.

Spijtig genoeg was dit dan ook vandaag het geval.

 

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.